ஒத்த அறையில்
மெத்தையில் வீழ்ந்து;
புத்தகத்தைத் திருப்பினாலும்
புத்தி என்னவோ;
ஒரமாய் நின்று;
ஓரக்கண்ணால்
கண் சிமிட்டும்
என் பக்கம்;
வயதோ தனிமையிற்கு;
மனமோச் சந்தர்ப்பத்திற்குக்
கட்டுப்பட்டு!
உறவுகளோப்
புத்தகப் புழு என
உனை எண்ண;
புழுவாய் நீ
நெளிந்துக் கொண்டிருக்கிறாய்
என்னோடு!
நம்பிக்கை எனும்
மொத்தப் போர்வையால்;
குடும்பம் உனைப் போர்த்த;
நீயோப் புகுந்துகொண்டு;
இணையத்தில் போர் செய்ய!
வழிக் கொடுக்கும்
உறவுகள் உன்
விழிகளை ஒருமுறைக்
கண்டித்துத் தண்டித்திருந்தால்
தடம்மாறி இருக்கமாட்டாய்;
குணம் மாறியிருக்கமாட்டாய்!
கருத்துள்ள கவிதை சார்!
ReplyDeleteநம்ம தளத்தில்:
"அறிந்ததா? தெரிந்ததா? புரிந்ததா?(3) எது சிறந்தது? (நிறைவுப் பகுதி)"