சேர்ந்து வாழும் காலத்தில்
சோர்ந்துப் போய்
தனிமையில் நீயும் நானும்;
அங்கலாய்க்கும்
வயதின் கதறலை
வாய் மூடி விழிப்பிதிங்கி;
வழியனுப்புவிட்டேன்!
படுத்து உருள
பஞ்சு மெத்தையும்;
உடுத்தி மகிழ
பட்டுப்புடவையும்;
வாழ்ந்து மகிழ
வசதியாய் வீடும்
உனக்கு தந்து மகிழ்ந்தேன்!
தேவை எனும் தேடுதலுக்குப்
பாலையில் பலியாகி;
இப்போது;
கன்னம் குழியாகி;
முடியோ நரையாகி;
உன் முன்னே!
தேம்பி அழ
தெம்பில்லாமல்;
சாய்ந்துக் கொள்கிறேன்
உன் மேனியில்;
சபதம் கொண்டேன்
இனியொரு புலம்பல்
வேண்டாம் நம் பிள்ளைக்கு!
எல்லோரின் ஆசையும் அதுதான் நண்பரே !
ReplyDeleteநிதர்சனம் நண்பரே
ReplyDeletenanpa! Sudum unmai!
ReplyDeleteநன்றி சீனி அவர்களே..
ReplyDeleteவலைச்சரம் வாங்க
ReplyDeletehttp://blogintamil.blogspot.com/2012/05/blog-post_27.html
அஸ்ஸலாமு அல்லைக்கும் சகோ//
ReplyDeleteநலமாக இருக்கின்றீர்களா?தங்கள் வலைப்பூ பக்கத்திற்க்கு இன்று வர முயன்றது.
இந்த வேண்டாம் நம் பிள்ளைக்கு கவிதை கண்களில் கண்ணீரை வரவழைத்து விட்டது சகோ///
இந்த கொடுமை நம்மில் தொடரதான் செய்கிறது.
இப்படி ஒரு நிலமை யாருக்கு ஏற்படாத நிலையை தான் இறைவன் நம்மீது விதிக்க வேண்டுகிறேன்.
உண்மையில் உங்களுடைய கவிதைகள் அர்த்தமுள்ள கவிதைகளாகவே வலம் வருகின்றது.
வாழ்த்துக்கள் சகோ///
இன்னும் உங்கள் முழு பக்கத்தையும் படித்து ரசித்துவிட்டு என் கருத்தினை பகிர்ந்து கொள்கின்றேன் சகோ//
அன்புடன்,
அப்சரா.
வலைக்கும் சலாம் அப்சரா அவர்களே, உங்களின் வாழ்த்துக்களுக்கு மிக்க நன்றி. உங்களின் அப்சராவின் இல்லம் அழகாக உள்ளது. வாழ்த்துக்கள்.
ReplyDelete